Leylanın hekayəsi

Bir zamanlar böyük bir şəhərdə Leyla adlı bir qız yaşayırdı. Leyla həyatı dolu-dolu yaşamağı sevər, hər səhər günəşin doğuşunu izləyərdi. Onun üçün həyat kiçik detallarda gizli olan möcüzələrlə doluydu. Lakin ürəyində hələ də başqalarıyla paylaşmaq istədiyi, sirr kimi saxladığı arzuları vardı.

Bir gün, bir kitab sərgisində Leyla onu tanımadığı bir gənclə qarşılaşdı. Onun adı Aras idi. Aras qaraşın saçları və dərindən baxan gözləri ilə Leylanın diqqətini çəkdi. İkisi də eyni kitabı əllərində tutub göz-gözə gəldilər. Leyla utancaq şəkildə gülümsədi, Aras isə yavaşca ona kitab haqqında suallar verməyə başladı. Söhbətləri qısa zamanda baş tutdu, lakin ikisi də bir-birilərinin dünyasında iz buraxmışdı.

Günlər keçdikcə Leyla ilə Aras təsadüfi görüşlərdə daha çox vaxt keçirirdilər. Gecələri şəhərin işıqları altında uzun gəzintilər edirdilər və söhbətlərindən həzz alırdılar. Aras Leylaya göylərin sirlərini danışır, Leyla isə ona içində daşıdığı arzularını, dünyaya olan bağlılığını bölüşürdü. İkisi də başa düşürdülər ki, bir-birilərinə olan bağ hər keçən gün daha da güclənir.

Bir axşam, Aras Leylanı şəhərin ən hündür yerinə, ulduzlara ən yaxın olan məkanına apardı. Orada, səssizcə, yalnız ulduzların işığında ona dərin bir baxışla “Leyla, sən mənim gecəm, sükutum və ilhamımsan” dedi və ona bir ulduz formalı asma hədiyyə etdi. Leyla heyrətlə gülümsəyərək ona sarıldı və ürəyinin artıq tək olmadığını hiss etdi.

Onların sevgisi şəhərin gecə işıqlarında, ulduzların altında əbədi olaraq yaşadı və hər gecə ulduzlara baxdıqca, özlərini tapdıqları o anı xatırlayırdıl